w_adam napisał(a):
W mojej szklanej kuli, która pokazuje co myśli ElTomek widziałem, że Tomek jest przekonany, że masz już skompletowaną Drużynę Pierścienia. Si ElTomason?
O Panie uważaj, jeszcze "kilka" lat temu skończyłbyś na stosie... Kota też masz?
Odpowiadając klasykiem: oczywista oczywistość.
Michał Dolny napisał(a):
eltomek napisał(a):
... jakoś inaczej sobie to wyobrażałem.
Rozszerz swoje myśli Tomku. Napisz co sobie wyobrażałeś?
A co tu wiele pisać. Może tak, trochę nieuczesane:
przyznam, że też zapragnąłem zostać Prezesem K-P OZBS. Zawsze to kolejne nobilitujące stanowisko.
Usiadłem w sobotę napisałem sobie zręby programu.
Nie tylko co, ale też jak. Wyszło nawet nie najgorzej... przynajmniej tak mi się wydawało.
Wszystko ładnie i pięknie. Teraz już tylko pozostaje dobrać odpowiednich ludzi. Ludzi, którzy mi uwierzą, i przede wszystkim ludzi, co do których sam nie będę miał wątpliwości, że razem podołamy.
I wcale nie muszą to być delegaci, których też póki co, nie znam. Powiem więcej - w mojej interpretacji Statutu i przepisów ogólnych, ci ludzie nie muszą być nawet zrzeszeni w organizacji.
Rozpocząłem od "ministra finansów", wszak to - w mojej ocenie - jedna z ważniejszych osób. Dyscyplina finansowa i uczciwość w tym miejscu to podstawa. Wybór padł na mojego firmowego gł.księgowego. Pomarudził, pomarudził, ale przystał na prace społeczne.
Na inne "stanowiska" (młodzież, seniorzy, dyscyplina, PR + sponsoring idt) też upatrzyłem sobie odpowiednich (w mojej ocenie) realizatorów.
Plan jest, kandydaci "wyznaczeni" (tym razem już ze środowiska), teraz już z górki. Telefon i do dzieła.
Siedem rozmów zajęło niewiele ponad 10 minut. NIKT z moich niedoszłych współpracowników nie wyraził, choćby najmniejszego, zainteresowania współpracą ze mną.
Mój projekt upadł. Pewnie to bardziej moja osobowość niż równie doskonały program, przeważyła o fiasku misji.
W związku z tym, że nie wyobrażam sobie pełnienia tej funkcji z losowo dobranymi ludźmi, niestety musiałem - być może na zawsze - odłożyć swoje ambicje, zweryfikować samoocenę... i pokornie spuścić głowę.
